مرگ تدریجی یک رویا
در تمام پانزده سال گذشته نرخ تورم دو رقمی، کم و بیش، مهمان سفره این مردم بوده است و آنها با متوسط نرخ بیکاری ۱۱ درصدی و کمکاری گسترده دست به گریبان بودهاند؛ اما در تمام این دوران راهکار سیاستگذار و پشتوانه فکری آن، تنها و تنها توزیع فقـر بوده است.
نادانستههای برنامهریزی
در جهان کنونی، اختلاف نظر درخصوص اصلاحات بازارمحور جای خود را به اجماع نظر داده و در مقابل اختلاف نظر عمیقی درخصوص توالی سیاستهای اصلاحی و همچنین سرعت اجرای اصلاحات پدید آمده است.
سرعتگیرها در زمین بازی
بانک جهانی در سال ۲۰۱۹ به رسم هر سال شاخصهای سهولت کسبوکار را در بین ۱۹۰ کشور جهان ارزیابی کرده است که براساس آن ایران در رده ۱۲۸ قرار گرفته و نسبت به سال ۲۰۱۸ چهار پله سقوط کرده است.
بخش خصوصی؛ رقیب یا رفیق؟
به قول یکی از اقتصاددانان فرهیخته کشورمان مهمترین گره ذهنی تصمیمگیران اقتصادی شاید این تصور نادرست است که تلاش بخش خصوصی الزاما در جهت مصلحت عمومی نیست و اساسا قدرت اقتصادی بخش خصوصی تهدیدی بالقوه برای قدرت سیاسی مستقر و اقتدار ملی است. در این تلقی بخش خصوصی بهدنبال منافع خود است و منافع ملی برای وی در اولویت قرار ندارد. درحالیکه به هیچوجه چنین نیست
ریشه پنهان اعتراضات
استفاده از دلارهای نفتی برای سرکوب تورم ایجادشده به عنوان مهمترین سنت پنجاهساله اقتصاد ایران دو پیامد مخرب به دنبال داشت که ابعاد آن سال به سال وسعت بیشتری یافته است.
اصلاح بودجه: ضرورت یا انتخاب؟
بررسی ترکیب درآمدها و هزینههای دولت نشان میدهد کسری بودجه مزمن پدیدهای ریشهدار، گسترده و قدیمی در اقتصاد ایران است.کسری بودجه سالهای ۹۷ و ۹۸ با وجود سختیهای بسیار به کمک کاهش سهم صندوق توسعه ملی، انتشار اوراق مالی، فروش داخلی فرآوردههای نفتی و گازی و نیز کاهش شدید هزینهکرد دولت، تا حد خوبی پوشش داده و آثار کوتاهمدت آن مدیریت شده است. با این حال، شرایط سال ۹۹، در صورت تداوم وضع موجود، متفاوت خواهد بود.
حاشیه علیه مرکز
پدیده بزرگ شدن شهرها و بهوجود آمدن مساله حاشیهنشینی به هیچ رو منحصر به ایران نیست، در تحقیقی از موسسه بروکینگز میخوانیم در سال ۱۹۵۰ بزرگترین شهرها در کشورهای ثروتمند بودند، ولی در ۲۰۱۵ تقریبا همه آنها در کشورهای کمدرآمد و درحال توسعه قرار داشتند.