جشنواره سفره ایرانی، فرهنگ گردشگری از سال گذشته در هشت منطقه کشور و در شهرهای رامسر، تبریز، کرمانشاه، مشهد، کرمان، اصفهان، شیراز و آبادان و با هدف شناسایی و معرفی ظرفیت‌های خوراک محلی و سنتی ایرانی، توسعه گردشگری غذا و البته تغییر منوی خوراک در رستوران‌های کشور برگزار شد که هرچند با وجود نقدهایی در باب ضرورت نداشتن برگزاری چنین رویدادی که بیشتر ماهیت سرگرمی محلی دارد و هزینه‌بر است و تکرار اتفاقات گذشته بدون داشتن برآیند موثر بوده، اما در نهایت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری اعلام کرد که با نتیجه همین جشنواره‌ها، شیوه‌نامه گردشگری غذا تهیه شده که به زودی هم ابلاغ خواهد شد.

درحالی که کشورهایی مثل فیلیپین، کانادا و ایرلند در رقابتی تنگاتنگ در حال ساخت سرمایه‌هایی از گردشگری غذا هستند و کشورهای دیگری همچون فرانسه، مالزی، پرو، چین، کره‌جنوبی، ایتالیا و یونان در صنعت گردشگری غذا پیشرو شده‌اند و با برپایی رویدادهایی در این مسیر، درآمد هنگفتی عاید خود می‌کنند، ایران که یکی از سه مکتب اصلی خوراک در دنیا است و تا کنون بیش از ۲۵۰۰ نوع غذا و ۱۰۹ نوع نوشیدنی در آن شناسایی شده، هنوز در این بخش درجا می‌زند و گردشگران خارجی آن پس از یک هفته گشت و گذار، از طعم‌های تکراری غذاها و کباب‌های ایرانی در رستوران‌ها، خسته می‌شوند.

این چالش برای گردشرانی که گیاهخوار هستند نیز پررنگ‌تر است، چون با وجود قرار گرفتن سبزی و میوه در منوی غذای رستوران‌های ایران ، اما تعداد مراکز پذیرایی که در این حوزه فعال‌اند، بسیار محدود است و در برخی شهرها شمار آنها حتی به اندازه انگشتان یک دست هم نمی‌رسد.

از سوی دیگر با آن که شهر رشت از سال ۹۴ با ثبت ۱۷۰ نوع غذای محلی به شبکه شهرهای خلاق یونسکو پیوسته، اما در این دو سال اتفاق چشمگیر مرتبطی رخ نداده و نه تنها گردشگران خارجی، بلکه مردم سرزمین خودمان هم از این جریان بی اطلاع هستند. هر چند که مراکز پذیرایی در رشت این منظر دگرگونی بیشتری در مقایسه با سایر نقاط کشور داشته اند، اما به حدی نبوده که مثلا گردشگر را به این انگیزه برای سفر به رشت وادار کند.

جشنواره های سفره ایرانی که سال گذشته نیز با حضور شماری از سرآشپزهای رستوران های محلی برگزار شد و در هر نوبت، سرآشپزی برگزیده می شد، در پی این بود که با رفع خلاءهای این بخش، مقامت مراکز پذیرایی را در برابر تغییر منوی غذایی بشکند و بر آن دارد تا با کشف طمع های جدید و سنت های آشپزی در بسیاری از روستاها و شهرها که همچنان ناشناخته مانده اند، از روی یک تجربه شخصی به انتخاب برسند. شیوه نامه ای که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری اکنون از آن سخن می گوید نیز بر همین اساس تهیه شده و در پی ایجاد فرهنگ گردشگری غذا است.

پایان خبر – ش الف