این فعال حوزه زنان با بیان اینکه در خصوص مشارکت اجتماعی زنان، دو مقطع زمانی پیش از اسلام و پس از اسلام وجود دارد،اظهارکرد:  مشارکت اجتماعی زنان در دوران پیش از اسلام به صورت محدود بود و پس از اسلام افزایش می‌یابد و شکوفا می‌شود. پیش از اسلام رویکرد برخی از خانواده‌های عرب بی‌توجهی به دختران و زنان بود، در نتیجه نمی‌توان رفتار و مشارکت اجتماعی از زنان همانند امروزه انتظار داشت البته افرادی مانند حضرت خدیجه(س) به عنوان یک زن تاجر و همسر ابوسفیان  که او جزو زنان تجار بود و مشارکت سیاسی نیز داشت، جزو استثنائات بودند.

وی ادامه داد: زنان اندکی در تاریخ صدراسلام در عرصه‌های اجتماعی فعالیت می‌کردند و این یک امر متداول نبود اما بعد از اسلام پدیده‌هایی که به شکل نادر در زمان خودشان در اجتماع فعالیت می‌کردند، به دو دلیل عمده شکوفا شدند.

این فعال حوزه زنان در ادامه به تشریح این دلایل پرداخت و گفت: رویکرد اسلام نسبت به حضور اجتماعی زنان، متمدنانه بوده که امروز هم قابل مشاهده و استفاده است. زنانی از خانواده پیامبر اکرم (ص) مشارکت اجتماعی فعالی داشتند که از جمله آن‌ها می‌توان به حضرت خدیجه(س) به عنوان یک فعال اقتصادی، حضرت زهرا (س) به عنوان فعال اقتصادی، سیاسی و اجتماعی و حضرت زینب (س) اشاره کرد. در  واقع در خانواده پیامبر(ص) این امر رواج داشت و وراثتی بود.

وی با بیان اینکه در زمان حضور  پیامبر(ص) و خانواده ایشان، مشارکت اجتماعی زنان شکوفا شد، اظهارکرد: در واقع صدر اسلام یکی از دوره‌های قابل تامل و اثرگذار بر رفتار اجتماعی زنان در طول تاریخ و جامعه مسلمین بوده است.

نژادبهرام در پایان گفت: حضرت امام خمینی (ره) نیز صریح و واضح از تمام زنان دعوت کردند که در عرصه‌های انقلاب مشارکت داشته باشند. ایشان حضور زنان در فعالیت‌های انقلابی را امری واجب بر آنان دانست و زنان هم با ورود به عرصه انقلاب یکی از بسترهای پیروزی انقلاب را فراهم کردند. در واقع امام راحل(ره) به عنوان مرجع تقلید، رهبر سیاسی و انقلاب با تمسک به چراغ‌های روشن دوران صدر اسلام از زنان ایرانی برای مشارکت در انقلاب دعوت کردند.

پایان خبر – ش الف