محمد رضا رستمی، چهره دوست داشتنی مطبوعات دهه هفتادکشورمان بود. با وقاربود و ادب را پاس می داشت و قبل از این که سخن بگوید، لبخند می زد و مودبانه صحبت می کرد. اهل هیاهو و جنجال نبود و راستی و درستی اخبار برایش با اهمیت تر بود. دلبسته تئاتر بود و برای اعتلای این […]
محمد رضا رستمی، چهره دوست داشتنی مطبوعات دهه هفتادکشورمان بود. با وقاربود و ادب را پاس می داشت و قبل از این که سخن بگوید، لبخند می زد و مودبانه صحبت می کرد. اهل هیاهو و جنجال نبود و راستی و درستی اخبار برایش با اهمیت تر بود. دلبسته تئاتر بود و برای اعتلای این هنر مظلوم که به رغم موثربودنش، کمتر مورد توجه قرار می گرفت، تلاش بی وقفه می کرد و از طریق روزنامه و بعدها، رسانه های مجازی، برای معرفی اجراهای روی صحنه و هنرمندان این هنر چند هزارساله، می کوشید. کارکنان فرصت پرس که طی سالهای گدشته،افتخار همکاری با این روزنامه نگار صبور،با اخلاق و توانا را داشتند، از شنیدن خبر درگذشت این همکاررسانه ای، متآثر و غمگین شده اند و حال،برای روح بزرگش، شادمانی، طلب می کنند و برای همسر و تنها دخترش، صبر و تحمل این واقعه.
پایان خبر – ف م
