“من اعتراض دارم به رنگ سرخ که سوزاننده است، به آبی که سرده، به زرد که رنگ جداییه، به هر رنگی که رنگ روح زندگی توش نیست، چون به عقیده شخص خود من جناب رییس، رنگ روح زندگی سبزه…فقط سبز! ببین دلخوری، بـــاش. عصبانی هستی، بـــاش. قهری، باش. هر چی می خوای باشی باش، ولی […]
“من اعتراض دارم به رنگ سرخ که سوزاننده است، به آبی که سرده، به زرد که رنگ جداییه، به هر رنگی که رنگ روح زندگی توش نیست، چون به عقیده شخص خود من جناب رییس، رنگ روح زندگی سبزه…فقط سبز!
ببین دلخوری، بـــاش. عصبانی هستی، بـــاش. قهری، باش. هر چی می خوای باشی باش، ولی حق نداری با من حرف نزنی . فــهمیــــــدی ؟”
به گزارش ایسنا دیالوگ‌های بالا همان دیالوگ‌های ماندگار زنده یاد خسرو شکیبایی است که به خانه‌ی سبز روح زندگی داد.
روز هفتم فروردین، زادروز استاد خسرو شکیبایی, بازیگر و صدا پیشه بی همتای هنر ایران است. او با احساس خاص و قوی خود توانست ماندگارترین دیالوگ‌ها را در تلویزیون و سینمای ایران بیان کند.
بیژن بیرنگ به همین بهانه گفت‌وگویی با ایسنا داشت. این کارگردان درباره‌ی حضور این هنرمند در مجموعه‌ی خاطره انگیز «خانه سبز» اظهار کرد: زنده‌یاد شکیبایی وقتی بازی می‌کرد، دست و پایمان می‌لرزید.
کارگردان سریال قدیمی «همسران» سپس یادآور شد: بازیگران به سریال «خانه سبز» باور داشتند و این باور آنها خیلی مهم بود. من همیشه در مورد زنده‌یاد خسرو شکیبایی که روحش شاد باشد، این جمله را نه به عنوان تعریف، بلکه به عنوان یک حقیقت و واقعیت می‌گفتم و آن هم این که آقای شکیبایی کسی بود که نوشته‌های مرا که بعضا شعارگونه به نظر می‌آمد، وقتی مقابل دوربین می‌رفت، تبدیل به شعور می‌کرد و تمام این اتفاقات با عشقی که به کارش داشت، رُخ می‌داد.
بیرنگ گفت: آن زمان آقای شکیبایی یک سوپراستار معروف در مملکت ما بود که به سریال «خانه سبز» آمده بود. آن زمان دست و پای ما می‌لرزید که آقای شکیبایی در سریال ما بازی می‌کرد. او از جمله افرادی بود که به کار، جملات، مفاهیم، بازی و کارگردانی معتقد بود. بازیگران با اعتقادشان «خانه سبز» را ساختند و آن را ماندگار کردند اما الان دیگر اینطور نیست. من این حرف‌ها را خیلی دردمندانه می‌گویم که دیگر بازیگران ما به کارهایشان اعتقاد ندارند.
وی در همین راستا بیان کرد: تمرکز افراد در دهه ۶۰ و ۷۰ به گونه‌ای بود که فقط در یک کار بازی می‌کردند اما در حال حاضر دیگر اینطور نیست. ما برای «خانه سبز» در طول هفته، چهار روز تصویربرداری می‌کردیم تا بتوانیم یک قسمت آماده کنیم. بازیگران متاسفانه در حال حاضر اینگونه نیست. در حالی که آن زمان این طور نبود. الان اگر دستمزد بازیگری دیر شود، کار به شکایت کشیده می‌شود و متاسفانه بازیگران فقط برای رفع نیاز مالی کار می‌کنند.
بیژن بیرنگ در پایان گفت‌وگوی خود به لوکیشن سریال «خانه سبز» اشاره کرد و یادآور شد: لوکیشن «خانه سبز» همان لوکیشنی بود که سریال «همسران»، «دنیای شیرین دریا» و «مجید دلبندم» را در آنجا ساختیم. ما سال‌های سال در آن لوکیشن کار کردیم و خاطرات خوبی داشتیم. این لوکیشن در خیابان شانزدهم سعادت آباد واقع است که فکر می‌کنم همچنان هم برقرار است.
خسرو شکیبایی در تلویزیون موفق بود
به گزارش ایسنا، از همان زمان که در نقش مدرس بازی کرد و آن مونولوگ طولانی معروفش را اجرا کرد تا بازی در مجموعه تلویزیونی روزی روزگاری، خانه سبز، کاکتوس، تفنگ سر پر و در مجموعه تلویزیونی در کنار هم حضور داشت.
البته شکیبایی در سال ۱۳۵۴، یعنی یک سال بعد از اولین حضور خود در فیلم کوتاه «کتیبه»، به دعوت محمدرضا اصلانی در سریال «سمک عیار» ایفای نقش کرد و پس از آن در سریال‌هایی چون لحظه، کوچک جنگلی، مدرس، روزی روزگاری، خانه سبز، کاکتوس، آواز مه، تفنگ سر پر و در کنار هم به ایفای نقش پرداخت.
شکیبایی در چند فیلم تلویزیونی هم حضور یافت. آخرین نقش‌آفرینی این هنرمند در فیلم تلویزیونی پیوند (سعید عالم‌زاده) و آخرین نمایش فیلمش، آشیانه‌ای برای زندگی (حمید طالقانی) بود که به مناسبت روز پدر از تلویزیون پخش شد.
- فرصت پرس، سالروز تولد زنده‌یاد” خسرو شکیبایی” را گرامی و بزرگ می دارد و برای روح این هنرمند و دیگر هنرمندان سفرکرده، آرزوی شادی می کند.
