وعده پرداخت ۱۵ درصد از قرارداد بازیکنان پرسپولیس هم مثل اکثر وعده های سرپرست باشگاه به واقعیت تبدیل نشده است. روز گذشته وحید امیری در گفت و گویی تلویزیونی اعلام کرد پس از گذشت ۶ هفته از لیگ برتر بازیکنان پرسپولیس تنها ۵ درصد از مبالغ قرارداد خود را دریافت کرده اند، صحبتی که با وعده و وعید‌ها همخوانی ندارد.

پرسپولیسِ این روز‌ها از مشکلات زیادی رنج می‌برد که یکی از آن‌ها مشخص نبودن کارگزار و وضعیت مالی این باشگاه است که قطعا مرور زمان به مشکلات ناشی از این ابهام می‌افزاید. 

این در حالی است که طی چند روز گذشته خبر‌هایی درباره توافق با کارگزاری که خارج از مزایده وارد گود شده است شنیده می‌شد اما به نظر می‌رسد این توافق تنها در حد حرف بوده و هنوز تکلیف مدیران باشگاه با این کارگزار مشخص نیست. پیش تر مجید صدری سرپرست باشگاه پرسپولیس از توافق ۶۵۰ میلیارد تومانی با یک کارگزار برای اسپانسری این باشگاه سخن گفته بود اما حالا با موضع جدید سازمان لیگ درباره تبلیغات محیطی و اینکه اختیارات در این خصوص به باشگاه‌ها داده نمی‌شود، معادلات درباره کارگزاران عوض خواهد شد.

اما پرسشی که مطرح می‌شود این است؛ چرا صدری در برنامه زنده صدا و سیما از پرداخت ۱۵ درصدی مطالبات جاری بازیکنان صحبت می‌کند در حالی که هنوز قراردادی با کارگزار منعقد نشده است؟ پاسخ هم از پیش مشخص است؛ صدری بر این باور بود که کارگزار معرفی شده مبلغی را در اختیار او قرار می‌دهد تا بخشی از قرارداد‌های بازیکنان و کادر فنی را پرداخت کند. این مبلغ که به ۲۰ میلیارد تومان می‌رسد وعده کارگزار و شرط مجید صدری به عنوان آغاز همکاری بوده است که در مذاکرات مطرح می‌شود، اما عملی شدن آن احتمالا به بن بست رسیده است.

نمونه دیگر این وعده های توخالی، بحث پرداخت طلب گابریل کالدرون و بازشدن پنجره نقل و انتقالاتی قرمزها بوده که هفته هاست امروز و فردا می شود و هیچ اتفاق مثبتی رخ نداده تا جایی که دو بازیکن تاجیک جدید باشگاه همچنان توانایی حضور در ترکیب تیم یحیی گل محمدی را ندارد.

فارغ از اینکه سرپرست این روز‌های باشگاه پرسپولیس هفته گذشته از رسمی شدن قرارداد با کارگزار تا پایان هفته سخن گفته بود اما هنوز این اتفاق رخ نداده است، موضوع دیگری نیز مطرح است؛ به نظر می‌رسد حالا مجهول بودن وضعیت مدیریت باشگاه پرسپولیس و عدم تصمیم گیری وزارت ورزش در این باره، فضای رقابتی را به وجود آورده که اشخاص برای به دست آوردن جایگاه دائمی وعده‌هایی می‌دهند که هیچ تضمینی برای محقق شدن آن وجود نداشته است.