پری‌دخت دو کتاب درباره برادر نام‌آورش نوشت: «سهراب، مرغ مهاجر» (۱۳۷۵) و «هر کجا هستم باشم» (۱۳۸۴). او بویژه در کتاب نخست نکته‌های خواندنی، درخور توجه و قابل استنادی را درباره زندگی سهراب سپهری پیش کشید. علاوه بر این، وی آثار دیده نشده سهراب سپهری در مجموعه‌ای با عنوان «هنوز در سفرم» (۱۳۸۰)  و نامه‌های دیگران به سهراب را در مجموعه‌ای دیگر با عنوان «جای پای دوست» (۱۳۸۷) گردآوری و منتشر کرد.

پری‌دخت سپهری به لحاظ روحی با برادرش احساس همدلی داشت. فرزندانش، مریم، فاطمه، جمیله، جعفر و جلال نام دارند. تا جایی که اطلاع دارم، اغلب فرزندان او هم به هنر و ادبیات علاقه  داشته‌اند و دارند. در میان آنان، جعفر فاطمی در زمینه هنرهای تصویری و جلال فاطمی در زمینه کارگردانی و بازیگری فیلم فعالیت داشته‌اند. من برای نگارش مقاله‌ها و کتاب‌هایم درباره سهراب سپهری چندبار با پری‌دخت سپهری تلفنی و حضوری گفت‌وگو داشتم. این بانوی مهربان هربار آگاهی‌های خود را بی‌دریغ در اختیارم قرار داد. روانش آرمیده باد!

پایان خبر – ن ش